Ailey werd samen met haar zusje aangeboden voor herplaatsing op de site van Sheltierescue (bestaat helaas niet meer). Wij waren direct verliefd op haar, maar in eerste instantie was het de bedoeling de zusjes bij elkaar te houden, dus we zetten Ailey uit ons hoofd. Toen ik later weer eens keek, bleek Ailey's zusje een nieuw tehuis te hebben gevonden en toen namen wij direct contact op met Debbie Brussaard dat we Ailey heel graag wilden hebben. Debbie kwam haar gezellig brengen. Ailey was veel te zwaar en daardoor waren haar voorpootjes een beetje vergroeid. Normaal krijgen al onze dieren een Star Trek naam, maar we vonden Ailey zo'n mooie naam dat zij geen Star Trek naam heeft gekregen. We hadden natuurlijk liever veel langer dan slechts anderhalf jaar van haar willen genieten, maar we denken dat ze een hele fijne tijd heeft gehad. Voor ons was haar plotselinge verscheiden natuurlijk enorm schokkend, maar voor haar zelf was het misschien de fijnste manier om te gaan, omdat ze geen aftakeling heeft hoeven doormaken.

Deze foto's van een alerte en vrolijke Ailey zijn genomen 3 dagen voor haar overlijden toen er nog helemaal niets aan de hand leek te zijn. Zelfs een dag vóór haar plotselinge fatale epileptische aanval zijn we nog met alle honden naar het strand geweest. De foto's daarvan staan op onze Hondenpagina bij het jaar 2018 (9 April).

De meeste foto's hier zijn uit 2018, maar midden links staat een foto van Ailey's gezichtje in 2016 ter vergelijking van hoeveel ze afgevallen is. Linksonder ligt Ailey voor onze oudste kat, Shakaar. Toen Ailey bij ons mocht komen wonen, was onze enige eis dat ze met katten moest kunnen omgaan, en dat was dus gelukkig het geval.

Ailey en Han hadden een speciale band, Ailey zat regelmatig bij Han op schoot als hij muziek luisterde, of zomaar in de tuin. In de weekends mogen de honden 's morgens gezellig bij ons in bed komen en Ailey vleide zich dan heerlijk tegen "papa" aan.

Natuurlijk ging ook Ailey mee als we naar het verzorgingshuis gingen, waar de dementerende ouderen altijd blij waren onze honden te mogen aaien. Jammergenoeg mogen we de gelukzalige gezichten van de ouderen niet laten zien, maar die kun je er zelf bij denken.

Ook bij het aaien werd Ailey nog verzorgd door Rishon. Ailey zocht altijd dezelfde mevrouw op en mocht dan heerlijk tegen haar aan op de bank liggen (overigens zijn deze foto's toevallig van drie verschillende mevrouwen).

Ailey ging in 2016 nog overal in de buggy mee naartoe, zo ook deze fijne dag in September met mijn vriendin Petra en haar hondje Sjaan.

Na haar initiëel wat ontweken te hebben, ging Rishon Ailey heel regelmatig verzorgen en dat is ze tot Ailey's dood blijven doen. Zelfs na haar dood is Rishon Ailey nog zeker een uur blijven likken, hartverscheurend om te zien.

Dit was de heerlijke dag 13 September 2016 dat we Ailey mochten gaan ophalen bij Debbie Brussaard, die met haar camper vlakbij ons huis was komen staan. Ze had wel gezegd dat we de buggy mee moesten nemen, want Ailey kon toen nog maar enkele tientallen meters achter elkaar lopen. Ze woog dubbel zoveel als zou moeten en met haar gehandicapte voorpootjes was dat teveel om lang mee te sjouwen.